Kennis en kennissen

Donderdag 29/7
CIPDD
In de middag heb ik een bezoek gebracht aan het CIPDD - Caucasus Institute for Peace, Democracy and Development. In de uren voor deze afspraak heb ik met Daniël gesproken over een aantal problemen waarmee Georgië geconfronteerd wordt. Op basis daarvan stel ik hen een aantal vragen waarop ik antwoord hoop te krijgen. http://www.cipdd.org/
De twee medewerkers Tiko en Lika luisteren naar een korte introductie van mijn kant over mijn organisatie en het doel van mijn reis naar Georgië. Tijdens een anderhalf uur durend gesprek vertelden 2 medewerkers van dit instituut gepassioneerd over hun werk, hun organisatie en hun plek in de Georgische samenleving. Er ontstaat een rijker beeld over Georgië. Er zijn diverse NGO’s landelijk actief, maar ook op lokaal niveau is men goed georganiseerd. Met behulp van Millenniumdoelen en Wereldburgerschap probeer ik raakvlakken in kaart te brengen. Deze begrippen zijn wel bekend, maar lijken (nog) niet ingebed in hun visie en activiteiten. Zelf dachten zij dat Georgië nog niet toe was aan Wereldburgerschap. De medewerkers bestempelden bijv. de Georgische missie in Afghanistan louter als een investering in de eigen veiligheid. “Georgiërs zijn op dit moment vooral met zichzelf bezig: want als er zelf bommen op je vallen, heb je geen tijd om aan anderen te denken”.

De ‘heilige’ Kerstboom
In de vooravond gaan we met onze Georgische bekenden naar een park gelegen boven op de Heilige Berg (Mtatsminda). Maar elke referentie naar heiligheid is vooral commercieel: er staat een pretpark en de tientallen metershoge TV antenne. Deze antenne is enkele jaren in de kleuren van de Georgische vlag overgeschilderd, rood en wit en als het ‘s avonds donker is, gaan er allerlei lampjes op de antenne branden en flikkeren. Het is dan net een kerstboom.
Als ik later thuis nog even mijn mail check, lees ik op het internet dat er in Georgië een kathond is geboren. Voor wie het (niet) wil geloven, hier de link ;) : http://www.telegraaf.nl/video/buitenland/7269351/__Kathond_geboren_in_Georgi__.html?sn=video

Vrijdag 30/7
Eens, maar nooit meer
Op weg naar de lokale supermarkt om wat inkopen te doen voor een late brunch bij de Georgische bekenden, kies ik voor een verkorte route. Dit keer niet via de onfrisse voetgangerstunnels, maar gewoon de straat oversteken, zoals ook sommige locals doen. Plaats van handeling: het kruispunt waar ook de jaarlijkse parades worden gehouden ter ere van de onafhankelijkheid. En dat doen we dus nooit meer!!! Het kruispunt oversteken was een safari op zich, en wij waren de antilopen :s Op de terugweg kies ik lekker voor de tunnel :))

(Vajna i mir = oorlog en vrede)
Ik heb een afspraak met een man voor de uit Nederland meegenomen laptop. Deze man is zelf vluchteling en woont ook nu nog altijd in de vluchtelingenopvang van Tbilisi. In de oorlog begin jaren ‘90 zijn hij en zijn familie gevlucht uit Abchazië. Het is een interessante ontmoeting en de verhalen zijn aangrijpend. Ook de Georgische vriend is onder de indruk en vertelt later een verhaal over de Mingrelische medegetuige van het huwelijk waar hij recentelijk bij aanwezig was. Die medegetuige was net zo oud als hij en kwam uit Abchazië. Toen onze Georgische vriend hem naar zijn ouders vroeg, vertelde hij dat ze waren omgekomen in de oorlog…….

Tor mai bap kahan?
Niet alleen met de positie van vluchtelingen in Georgië is het slecht gesteld, er zijn ook veel zigeuners in Tbilisi. Op straat had ik ze al gezien, sommige kindertjes liggen de hele dag op straat op een stukje karton, andere proberen op een actievere manier wat geld bij elkaar te bedelen. Als we ‘s avonds de metro nemen, wordt mijn reisgenoot op de roltrap aangesproken door 2 zigeunerkinderen, een meisje en een jongetje. Tot ieders verbazing kunnen Daniël en de zigeuners elkaar verstaan. “Waar zijn je ouders”, vraagt hij in het Hindostaans. De zigeuners geven antwoord. Tegen Daniël beweren ze geen Roma te zijn maar Indiërs.

Zaterdag 31/7
Er zat een klein zigeunermeisje huilend …..
Als mijn reisgenoot en ik tegen de middag door het centrum lopen, wordt hij plotseling aangesproken door een klein zigeunermeisje. Ze vraagt om geld en klampt zich na afwijzing vast aan zijn been. Ze wil hem niet meer loslaten. Daniël krijgt haar pas los als hij haar onder de armen pakt en haar in het Georgisch duidelijk maakt dat hij geen geld heeft: “Puli ar ari”. Het meisje mengt Hindostaans en Georgisch en jammert: “Khuda! Puli!”. Tot driemaal toe herhaalt zij haar actie. Het meisje is helemaal vies en zit onder de bulten. We zijn behoorlijk ontdaan door deze ervaring en gaan ergens zitten om op adem te komen …. En onze handen te wassen :s.

Kaarten
Bij de Georgische VVV vragen we relevante informatie op, bijv om naar Dmanisi te gaan, de vindplaats van de oudste Europeanen. We krijgen een adres waar we ons zouden kunnen melden voor een trip daarheen. Voor een gedetailleerde stadsmap en wandelroutes verwijst de medewerker ons naar een kaartenmaker van Geoland. De kaarten worden samengesteld op basis van oude Sovjet militaire informatie.

Werk of zout?
Omdat ik me de dag ervoor ‘s avonds niet zo lekker voelde, leek het me goed om de volgende dag (indien mogelijk) mijn bloeddruk te laten meten. In een apotheek probeert mijn reisgenoot uit te leggen wat ik wil. Uiteindelijk kopen we voor 40 Lari een bloeddrukapparaat. Als de apotheekster ons ziet klooien, neemt zij het over en meet mijn bloeddruk. Paniek om niks, want mijn bloeddruk is in maanden niet zo laag geweest (125-85). Of dat Georgische eten doet wonderen (het is soms best zoutig) of het heeft helemaal niks met voedsel van doen en is het louter werkgerelateerd. O nee, ik ben hier ook aan het werk ;). Ik werp me hierbij op voor een aanstelling bij de COS Caucasus op medische gronden :p

Oud en nieuw
‘s Avonds eten we een hapje in een restaurant dat is ingericht als een oud Georgisch huis (Dzveli Sakhli), inclusief traditionele broodovens en grillplaats. Voordat we een tafeltje hebben, krijgen we een rondleiding langs het complex en worden daarbij getrakteerd op lokaalgestookte chacha (druivenvodka). Het restaurant ligt aan de rivier Mtkvari en biedt uitzicht op de linkerover, waar onder meer het nieuwgebouwde presidentiële paleis staat tussen de oude huizen.